07-12-2018
| Moderne bedrijfsadministratie

Plotsdove Alette Tangenberg (52) laat zich omscholen

De afgelopen jaren waren op privé­ en werkgebied een drama. “Maar ik ben niet zielig”, klinkt het optimistisch. Alette is een kleurrijke verschijning. Ze valt ook op een andere manier op bij haar medestudenten. Voor de les pakt ze haar geluidsapparatuur en stelt het in. “Dat is een hele klus als we naar een ander lokaal moeten. Kan ik alles weer opnieuw uitpakken”, lacht ze. Uit de zwarte etuitjes haalt ze zenders, een microfoon en een koptelefoon. Dan heeft ze nog een computer bij zich. Omdat ze aan één kant doof is, heeft Alette deze hulpmiddelen nodig om de docent goed te verstaan. Ook zit ze liever achterin een hoekje om het geluid zo goed mogelijk op te vangen. Na een aantal lessen zijn de docent en haar medestudenten aan de beperking van Alette gewend en helpen haar. “Na de eerste lesavond was ik doodmoe. Vroeger had ik een tomeloze energie. Die tijd is voorbij. Ik moet nu voortdurend opletten en nadenken waar ik ga zitten. Naast haar werk bij Zorgaccent is Alette mantelzorger van haar ouders en man. Dat is zwaar. Ze krijgt een burn out. “Ik realiseerde me wat ik was kwijt geraakt.”

 

Cijfertjesgek                                    

Ze besluit te kijken wat in haar nieuwe situatie haalbaar is en kiest voor het ROC omdat het lekker dichtbij is. Ze woont in Geesteren. “Ik ben een cijfertjesgek.” Drie jaar na haar plotsdoofheid is haar eerste lesavond op 19 september 2017. De ontdekking van haar oorsuizen was op dezelfde datum. Elke dinsdagavond gaat ze naar school. Ze wil dolgraag leren en hoopt een baan te vinden na de omscholing. “Het is aanpoten met een baan ernaast. Ik moest er weer inkomen. De confrontatie was zwaar. Vroeger kon ik me goed afsluiten en vrij makkelijk studeren. Door mijn beperking is het lastiger. Ik gebruik veel uren om te studeren.” Intussen heeft ze ook liplezen via Nederlands met Gebaren geleerd. “Je weet wat je mist. Dat is moeilijk. Ik kan geen concert meer bezoeken of naar een bruiloft gaan. Daar krijg ik niets van mee. Het is best eenzaam.”


Alette was hiervoor kleuterleidster, coupeuse in een bruidsatelier en komt daarna als adviseur opleiding en ontwikkeling in de zorg terecht. “Ik hoop dat een werkgever straks zegt: Dat is een doorzetter. Haar nemen we.” Ze wil met dit interview meer begrip kweken voor haar onzichtbare beperking. “Ik ben nu wel blij dat ik hulpmiddelen heb.” Ze kijkt in haar tas. “Daar zit mijn ‘hoormaatje’ in. 

Ik hoop dat een werkgever straks zegt: "dat is een doorzetter"